شعر

گل نوروزي بهار است گل در ميان خار است گل در ميان خار پوشيده از حصار است پايان سوز و  سرماست آغاز كشت و كار است باد رسيده از راه مشكين كوله بار است رقص نهال و نور است جشن شكوفه زار است شور و نشاط بر پاست مهماني بهار است   عيدانه هاي رنگين بي حد و بي شمار است عيدي به بر برادر خواهر در انتظار است دل مثل سير و سركه بي صبر و بي قرار است شوق وصال دارم چشمانم اشكبار است چشمانم اشكبار ديدار روي يار است   كانون خوانواده ميدان كارزار است قلب پدر شب عيد هر سال در فشار است چادر نماز مادر كهنه است و وصله دار است مادر بزر گ راهي سوي سر مزار است زيرا كه اوّل عيد دايي است دا شعر...ادامه مطلب

اگرچه پای در بندي دماوند

عروس  پای در بندي دماوند 

كنار دشت زيباي شقايق

چه دلخواهي چه دلبندي دماوند

هزاران چشمه جوشد از تن تو

به هر سو گل پراکندی دماوند

سرت در آستان آسمان است

چه كوه بي همانندي دماوند

كتاب كهنه ي جغرافيايي

سراسر حكمت و پندی دماوند

چه ديدي اشكباراني هميشه

چرا يكدم نمي خندي دماوند

شكوه كشور ايرانياني

از الطاف خداوندي دماوند .

شعر...

با توّلدت اي گل چشم عاشقان روشن

چشم عاشقان  روشن چهره ي جهان روشن

اين خجسته ميلاد روشني مبارك باد

چهره ي زمين روشن چهره ي زمان روشن

خانه پر شد از شادي و نشاط و شيريني

كوي و كوچه نور  افشان بام و آستان روشن

با چراغ و آيينه  شهر نور بندان است

با ستاره هاي شب راه آسمان روشن

دست خار كوتاه از آستين دستانت

روي دشمنان تار و روي دوستان روشن .

شعر...

ماه روزه

ماه مهر  ماه مهرباني است

ماه روزه

ماه نور  ماه آسماني است

ماه روزه

ماه ميهماني خداست

ماه توبه و دعاست

                     ماه ربّناست

ماه روزه

ماه ديده  ماه دل تكاني است

ماه همدلي  ماه همزباني است .

شعر...

وقتي كه خواب

                  برادر مرگ است و

غروب

         خواهر ظلمات

پس

هر طلوع آفتاب

ميلاد روزي روشن

و هر

بيداري بعد از خواب

تولّد

دوباره ي انسان است .

شعر...

آن نقطه ي روشن كه در ميان بي نهايت ستاره و سياره سو سو مي زند كره ي زمين است  سياره ي سر سبز و آبي سياره ي              ابري و أفتابي   سرزمين پيامبران                فيلسوفان                          دانشمندان . . . . . سرزمين جانوران                       جنايت كاران    من در آنجا چشم گشوده ام حالا از فاصله اي نه چندان دور                            به آنجا مي نگرم با خودم مي گو يم ما از كجاي اين جهان                       آمده ايم و به كجاي آن                    ره مي سپاريم . شعر...ادامه مطلب

هوا آلوده بود افتان و خیزان 

شدیم از شهر سوی ده گریزان

کنار چشمه جا خوش کرده بودند

غبار ابر و باد گرد ریزان  .

شعر...

تا بحال

طي طول سالها

چشم آدمي

بسوي آسمان باز بود

دست آدمي

بسوي آسمان دراز بود

حال آدمي

ميرود به آسمان

                  سير ماه ميكند

از فراز آن

زمين را

           نگاه ميكند .

شعر...

در چین و چروک چهره ها

جاي پای گذر زمان را ببين

در كنار هر موي سفيدي

                         رازي نهفته است

در پشت ديوار هر سكوتي

                         فريادي خفته است

هر پیری

جنازه ي جواني را بدوش ميكشد

هر زشتي

خواب زيبايي را مي بيند

در لابلاي هر قصه اي

سر گذشت غم انگیز

                         غصه اي است .

شعر...